شکیبا

تو با یک چشم با خلق و، به دیگر چشم با مایی

 بدین منظور گم کردن، مشوّش ساز دل هایی

نمی گویی و می سوزی، نمی جویی و می خواهی

به باطن تشنه ی عشق و، به ظاهر غرق حاشایی

درون سوز و برون آرا ، زبان خاموش و دل گویا

برون خاکستر سرد و، درون آتش سراپایی

حکایت می کند چشمت، ز میخواران هوشیاری

گواهی می دهد قلبت، ز خاموشان گویایی

نگاهی گر مرا باشد، تو پا تا سر نظر بازی

نیازی گر مرا سوزد، تو سر تا پا تمنّایی

تو می خواهی مرا اما، ز دل بر لب نمی آری

تو می جویی مرا اما، به هر بزمی نمی آیی

ز چشم من اگر پرسی، که مجنون تر ز مجنونم

اگر زشت و اگر زیبا، تو لیلا تر ز لیلایی

سخن با من بگو تا من ، بگویم از چه غمگینی

نظر بر من فکن تا خود، بدانی در چه رؤیایی

منم کاهی که با آهی، بلرزد دامن صبرم

تویی سنگ و به طوفان ها شکیبایی شکیبایی